22 aug 24/7 in mijn hart
Vandaag stond ik ietwat down op. Ik voelde gisteren alweer dat ik over mijn toppen was gegaan deze week.
Ook al zijn de meeste toppen in mijn leven leuk en vernieuwend en de lastige momenten vaak energie vretend. Bij elkaar opgeteld zijn ze soms zoveel dat het zelfs moeite kost om van de leuke dingen te genieten. Tja en dan moeten er eigenlijk alarm bellen gaan rinkelen toch?
Zorgen voor me-time
Bizar eigenlijk. Om me heen valt momenteel de een na de andere vriendin om met burn-out klachten, dus ik ben me wel terdege bewust dat dit mij ook kan overkomen. Mijn lichaam geeft hier en daar ook wat signalen af en ik kan het negeren of er naar luisteren.
En als ik dan luister naar mijn lichaam en voel dat het weer de goede kant op gaat en mijn energie terug is dan lijkt het als vanzelf te gaan en ga ik weer volop in de flow van het leven mee.
Ik zie anderen en denk, zij kunnen het toch ook? Dus ga ik weer voluit in de planning, organisatie en vooral veel doen.
In het NU leven lijkt makkelijk
Echter doseren en balans brengen in werk, sociale contacten, gezin, familie, de zorg voor ouders en me-time is NU de kunst. Voor je het weet stroomt het weer vol met allerlei leuke dingen. ‘In het nu leven’ zegt mijn man dan, ‘geniet van het moment dan gaat alles vanzelf’.
Ik zeg mijn dekbedje gedag en loop naar beneden. Ik pak mijn yoga matje en leg hem precies in de zonnestralen die de kamer binnen komen en begin met mijn oefeningen. Op de achtergrond de prachtige muziek van Bliss. Wauw wat is dit toch fijn, even tijd voor mezelf en in de rust van het huis, de zon en de mooie muziek. Na een aantal oefeningen lig ik in de baby pose en geniet na van de oefeningen opeens stromen de tranen over mijn wangen.
Waarom vraag ik me af? Ik voel de pijn van gemis, machteloosheid en schuldgevoel. Ik voel me overmatig verantwoordelijk voor van alles en nog wat en moet zo veel van mezelf. Een dag voor mezelf dat kan toch niet? Ik kan me beter nuttig maken en dan naar mijn moeder gaan. Voor je het weet is ze er niet meer en ik kan nu maar beter van haar genieten, gaat er door mijn hoofd.
Verstand en gevoel in evenwicht
Hallo, zegt mijn verstand, gisteren is je broer met zijn vrouw nog langs geweest en heeft ze een super gezellige middag gehad. Haar vriend komt ook nog langs en in het huis is er ook van alles te doen. Hoewel mijn verstand dus zo tegen mij praat, denk ik aan het gesprek dat mijn moeder gisteren had met Eric.
Na de gezellige middag met mijn broer belde mijn moeder ons op en Eric had een gesprek met haar over die middag. Ze had het inderdaad leuk gehad maar we merken dat ze dat soort mooie momenten niet meer vast kan houden. Haar korte termijn is zodanig stuk dat ze direct weer in het nu belandt en dat was een NU van niet blij zijn en spijt hebben dat ze verhuisd is naar het verzorgingshuis waar ze nu woont. Eric bleef rustig en bracht het gesprek op een ander level waardoor ze uiteindelijk gerust gesteld ons gedag zei.
Ja en wat gebeurt er dan met mij? Ik wil direct naar haar toe, haar redden, lief zijn, de gaten dichten, haar beter laten voelen en dan komt bij mij dus dat heftige schuldgevoel, de machteloosheid en overmatig verantwoordelijk voelen om de hoek kijken en ik kan het maar lastig van mij afzetten.
Gordijnen die fladderen
Dus vandaag wil ik echt een dag voor mezelf inlassen, dat is goed voor mij. Vanavond heb ik pas zakelijke afspraken. Maar wat ga ik doen? Allereerst ga ik doen wat ik echt heel fijn vind om te doen. Ik ga schrijven. Ik zet een stoel in de zon voor de openslaande tuindeur pak mijn laptop en zonnebril en ga schrijven. Heerlijk! De warme zon op mijn huid, de geluiden van vogels uit de tuin, koffie en zachte muziek. De gordijnen fladderen in het windje op en neer en onderhand kan ik mijn gedachten ordenen.
Overmatig verantwoordelijkheid gevoel, controle willen houden en moeite hebben om los te laten en in het nu te zijn. Poeh…. dat zijn inderdaad de dingen die ik steeds tegen kom. En alles in mijn leven is nu zo geplaveid dat ik dit nu zou kunnen toelaten en veranderen, de weg is vrij. Ik ben zelfstandig ondernemer en kan vrije tijd plannen wanneer ik dat wil. Ik vind het nog steeds een hele klus al zeg ik het zelf. De vraag is wanneer gun ik het mezelf?
In de rust zijn en even gaan wandelen, gedachten laten komen en gaan in plaats van in de actie modus te gaan, achter de laptop en in social media land alles te consumeren. Yes, even een dag off-line in plannen, contact hebben met mezelf en vanavond zakelijk op pad en werkelijk in contact met anderen.
‘En mam, je weet het…. je zit 24/7 in mijn hart en hoofd’.
Geen reactie's