22 jun Jazzdance laat me voelen dat ik leef
‘Ik dacht dat ik een manier had gevonden maar het komt steeds terug. Patronen, wanneer heb ik ze eindelijk onder de knie? Mijn hart voelt als steen. Wanneer kom ik thuis?’
Jazzdance les
Tijdens de Jazzdance dansles van afgelopen woensdag startte Dominique Dolstra van Dolstra Dance Centre uit IJsselstein met een nieuwe choreo. Dit keer op het nummer Lovely van Bilie Eilish. Vol verwachting nam ik mijn positie in op de vloer nog onwetend over hetgeen zou ontstaan. De eerste posities en moves laat ze zien en wij volgen haar in de bewegingen.
Rustige en vloeiende bewegingen, draaiend van links naar rechts met een precisie van kalmte en passie. Zo oefenen we eerst droog de verschillende dans bewegingen. Ik ben blij dat we een rustige dans doen. Hoewel ik jarenlang heb gedanst, merk ik dat mijn lijf soms niet meer helemaal doet wat mijn hoofd zegt.
Perfectie loslaten
Dominique weet me altijd weer op te beuren door duidelijk te maken dat iedereen hier danst met een eigen mindset. Kun je al heel goed dansen dan kun je bepaalde bewegingen nog meer verfijnen of juist de lat wat lager leggen en als je wat onzeker bent, laat dan los dat het perfect moet en doe wat je kunt, dat is al goed genoeg.
Deze positieve mindset van haar laat me elke week weer naar de les toekomen. Soms is er weerstand en denk ik met een negatieve overtuiging, deze dans is te moeilijk voor mij. Echter na de les ben ik zo blij en voldaan dat het me weer gelukt is mijn gevoel te volgen en te doen wat mogelijk is.
En ik moet zeggen dat de sfeer in de groep ook erg fijn is. We liften elkaar op door te waarderen dat iedereen zijn steentje op zijn manier bijdraagt.
Van binnen naar buiten bewegen
Terwijl ik rustig voorovergebogen wacht op de eerste tonen van de muziek, hoor ik de klanken van dit prachtige nummer. Ik voel de emotie in het nummer en daardoor kan ik nog meer invoelen wat nodig is voor deze choreografie. Nadat we de eerste moves hebben doorgenomen en geoefend, vertelt Dominique waar het nummer overgaat.
Ik zie het voor me. Een ballon, een bubbel waar iemand in zit, vol angst en niet weten. Een manier vinden eruit te komen, de pijn toe te laten en te accepteren. Er niet van weg te gaan terwijl je eigenlijk zou willen vluchten. Ze laat zien hoe we met de bewegingen die we maken, dat raken wat geraakt wil worden. De zogenaamde ballon waar we in bewegen, waar we uit willen, die we kapot willen maken met onze voeten, handen en draaiende bewegingen.
We zitten gereed voor de volgende set en terwijl de muziek aanzwengelt, voel ik nog meer de verbinding met de tekst en de muziek. Terwijl ik de bewegingen tot me neem en uitvoer voel ik de emotie binnenkomen en lopen de tranen over mijn gezicht terwijl ik dans.
Metafoor in de dans
De metafoor voor deze dans voor mij is hoe we eigenlijk zo gewend zijn te leven van buiten naar binnen. Je laten leiden door wat de buitenwereld van je verwacht. Dit representeert voor mij hoe je ook van binnen naar buiten mag leven. Dat je in verbinding komt met alles wat er is, je roeping maar ook je angsten en dat deze er mogen zijn. Dat je je niet hoeft te verstoppen. Kippenvel.
Het laat mij wederom zien dat ik op de goede weg ben zowel met mijn persoonlijke groei als met mijn coachingpraktijk en mijn onlangs gepubliceerde boek over overmatig zorgen voor een ander en de gevolgen daarvan.
Leven en bewegen vanuit passie
Dat alle bagage en ervaringen van afgelopen jaren niet voor niets zijn geweest. Als je leeft van binnen uit naar buiten dan leef je vanuit kwetsbaarheid en authenticiteit en dat is precies mijn missie met mijn bedrijf. Mensen en bedrijven zichtbaar maken vanuit hun authenticiteit door middel van systeemopstellingen. Lieve Dominique wat geef jij vanuit jouw passie mooie inzichten aan mensen.
Dank je wel lieve Dominique dat jij me aan het dansen houdt.
Geen reactie's